کعبه در آمدنش لحظه شماری می‌کرد            صحن را از قدمش آینه کاری می‌کرد
همه احساس درونش به تماشا گُل کرد            اشکِ شوقش همۀ صحن و سرا را گُل کرد

عشق ظاهر شد و گِردش به طواف آمده است            ناگهان رکنِ یمانی به شکاف آمده است
فـاطـمه بنتِ اسـد لـب به ثـنـا وارد شد            تا که مـهـمـانِ خـدای احـد و واحـد شد
دُرّی از دامنِ پاکش شده بیرون ز صدف            هـدیه داده ست خـداوند به او دُرِّ نجـف
تا خدا خواست که با او به تماشا برسد            ‌جلـوه‌ای کرد که از کعبه به دنیا برسد
هـاتـف از غـیب نـدا کرد مبارک باشد            قــدمِ پـاک تـریـن مــرد مـبـارک بـاشـد
بینِ آغـوشِ نبی خنده مکـرر زده‌ است            اولین بوسه به لبهـاش پیـمبر زده‌ است
کیست شایسته‌ترین عـبدِ خـداوندِ جلی؟            مرتضی جانِ پیـمبر، وَ نـبی جانِ علی
شاهدِ وحیِ نـبی، محـرمِ اسـرار، علی            چه کسی نورِ تو را می‌کند انکار! علی
عـشق را در دلِ یک جـملۀ کوتاه بگو            اشـهــد و انَّ عـلــیـا وَلــی الـلـه بـگــو
نـامِ او هلـهـلـۀ شادیِ اهـلِ فـلـک است            خاکِ نعلینِ علی سرمۀ چشمِ ملک است
مرتضی جلوه‌ای از جاه و جلال و جبروت            چـشمِ او آیـنۀ عـالـمِ مُـلک و مَـلـکـوت
حاملِ پرچـمِ تـوحـیدِ خـداوند عـلی‌ست            مرکزِ ثقلِ جهان نقـطۀ پیـوند علی‌ست
شده اعـجـازِ عـلی نـاب‌تـرین بـاورِ ما            نقش بسته به دل و صفـحۀ انگـشترِ ما
پایـۀ عـرش به ایـثارِ عـلی پابـرجاست            چرخۀ فرش به ایثارِ عـلی پابـرجاست
عـبدودها همه مورند و سلیـمان حـیدر            بینِ هر معـرکه‌ای فـاتحِ مـیدان حـیـدر
قبلِ خلقت به خداوند شهادت داده است            و خـداوند به او نـورِ ولایت داده است
سـند برتـریِ حـکـمِ غـدیـر است عـلی            ما غلامیم و فقط نعم الامیر است علی